Stentor: 1 juli 2009. Op pagina 21 de kop “Wethouder: compassie gekregen met Riant”.
Reactie van SBNE:
Al lezend tref je de volgende zinnen aan: “Er worden hier pluimveestallen en een nertsenfarm afgebroken door een particulier. Daar heb ik compassie mee gekregen.”
Compassie is een deftig en ongebruikelijk woord. In het Groot Woordenboek van de Nederlandse Taal (van Dale) heeft dit woord maar één betekenis: medelijden.
“Ik heb medelijden met een particulier die pluimveestallen en een nertsenfarm afbreekt.”
Nog maar een week geleden heeft op een congres van een grote politieke partij de achterban haar politici en bestuurders opgeroepen zich wat ‘volkser’ uit te drukken. Deftige woorden verhullen en worden niet begrepen door de kiezers. De kloof tussen burger en politici/bestuurders verbreedt en verdiept zich. Die ontwikkeling dreigt een niet meer te stuiten proces. Daar wringt de schoen.
Wat valt te denken van de verdere verdediging die de wethouder naast het ‘medelijden’ aanvoert voor de goedkeuring door burgemeester en wethouders van de verplaatsing van de manege Riant? “We hebben op alle manieren geprobeerd om de zeer gerechtvaardigde twijfels aan het bouwplan weg te nemen. Maar de raad heeft al een keer ja gezegd tegen de verplaatsing van de manege. De hoogte van het appartementengebouw is na kritiek van omwonenden omlaag gegaan en langzamerhand heeft het lang genoeg geduurd.”
Ook hier verdoezelend gepraat. Een constatering springt er uit: de twijfels over het bouwplan worden door de wethouder ‘zeer gerechtvaardigd’ genoemd. “Op alle manieren geprobeerd die weg te nemen .“ Neen dus. Uitsluitend de hoogte van het appartementengebouw is omlaag gegaan.
De twee andere argumenten zijn: De raad heeft al een keer ja gezegd. Het heeft langzamerhand lang genoeg geduurd.
Is dit de bestuurscultuur? Ontlok in het besluitvormingsproces de raad een keer ja. Speel als bestuursapparaat het spel van ‘vertragen’. Wacht raad: we hebben nog een argument. We hebben nog gepraat met de provincie en Arcadis (het door Riant ingeschakelde adviesbureau) over die lastige Europese regels inzake Natura 2000. Geen vuiltje aan de lucht.
Raad, zeg nu maar ja.
Raad, u zegt ja:
Ja, tegen oneigenlijk gebruik van middelen, bedoeld om het platteland vitaal te maken.
Ja, tegen een ingewikkeld technisch spel van wat natuur vervangen in de directe omgeving van het huidige Riant door veel kwetsbaarder natuur voor ammoniakuitstoot.
Ja, tegen voortijdige grootschalige aankoop en ruil van gronden, bij voorkeur met in onbruik geraakte opstallen voor pluimvee en nertsen. Vroeger, in de dagen van Joop den Uyl heette dat grondspeculatie.
Ja, tegen onverkoopbare appartementen en peperdure villa’s.
Ja, tegen een ongekende verstoring van de weinige Natura 2000 gebieden in Nederland.
Ja, tegen een forse uitbreiding van evenemententerreinen en bouwvolumes.
Ja, tegen een overlap van functies in een kwetsbaar gebied.
Ja, tegen de vernietiging van de schoonheid in het landschap ter plaatse: de wisselwerking tussen bos en het glooiende open weidelandschap.
Ja, tegen de stilte die zoveel moois ter plekke in ons oproept.
De SBNE is van mening dat ‘compassie hebben’ een prima menselijke eigenschap is. Echter, een politiek verantwoordelijk bestuurder dient de wet te houden en te allen tijden feitelijkheden tegen elkaar af te wegen. Wij zien in het nu nog lopende traject weinig anders dan medelijden met een ondernemer die heeft gedaan wat haar bestaansrecht is; ondernemersrisico aangaan. De huidige plannen zijn niets meer en niets minder dan dat. Het gaat niet aan natuur en landschap blijvend te offeren aan het bedrijfssucces van een enkele ondernemer.